Rodzaj machiny wojennej, typ katapulty używanej w starożytności i średniowieczu.
Prawdopodobnie został wynaleziony w Grecji w roku 385 p.n.e. przez mechanika i wodza rzymskiego pochodzenia greckiego - Ammianusa Marcellinusa.
Onager (także mangonela) zbudowany był z podwozia na kołach i specjalnego długiego drążka z pojemnikiem na kamienie, kawałki ołowiu, lub smołę, przymocowanego do tego podwozia przy pomocy kilku elastycznych, skręconych powrozów i lin ze ścięgien i żył zwierzęcych, albo konopi.
Działanie onagera porównywano do działania procy.
Żeby wystrzelić pocisk, należało drążek odciągnąć do tyłu, niemal do pozycji poziomej, jeszcze bardziej przy tym skręcając mocujące powrozy, i przymocowywać do liny spełniającej rolę cyngla.
Po umieszczeniu w pojemniku pocisku zwalniano drążek, który miotał pocisk, zatrzymując się na umocowanej na środku belce.
Często zamiast kamiennych kul, wystrzeliwano w stronę przeciwników zapalone kule z łoju lub żywicy, odchody ludzkie, a nawet głowy zabitych jeńców.
Nazwa onager pochodzi od kulana, dzikiego osła, zwierzęcia z rodziny koniowatych, ponieważ elastyczność ramienia opisywanej wyrzutni przypominała Rzymianom kopnięcie tego zwierzęcia.
Zobacz jak strzela onager: