Rodzaj niewielkiego metalowego pojemnika wykonanego z blachy, często zamykanego.
Puszka pojawiła się jako konsekwencja konkursu ogłoszonego w roku 1795 przez cesarza Napoleona.
Konkurs dotyczył sposobu przechowywania żywności i wygrał go (oraz 12 tysięcy franków), Nicolas Appert.
W roku 1810, Anglik Peter Durant opatentował cynową puszkę do przechowywania żywności na dłużej.
Po puszce przyszła kolej na otwieracz - niewygodne było otwieranie puszek przy pomocy noża. W 1858 roku Ezra Warner wymyślił taki otwieracz, ale był on wielki i toporny i używano go jedynie w sklepach.
Udoskonalenie nastąpiło w 1870 roku - William Lyman z San Francisco opracował otwieracz, którego nożyk tnący blachę wieczka był osadzony na metalowym kołowrotku - wystarczyło tylko kręcić.
Wraz z rozwojem elektryczności, w 1931 roku opatentowano otwieracz elektryczny.
Już od 1885 roku pakowanie żywności w aluminiowe puszki stało się bardzo popularne - na początku było to 60 sztuk, dzisiaj jest to milion puszek dziennie z żywnością i napojami. Do tych ostatnich w 1963 roku Ernie Fraze z zakładów Dayton Reliable Tool Company, wymyślił "zawleczkę", która na początku była zrywana; stan jaki znamy dziś (otwieramy puszkę poprzez wciśnięcie części wieczka do środka) istnieje od połowy lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
Jakby przy okazji udoskonalania puszek, wymyślono aerozol.
Nastąpiło to w roku 1927, a wymyślił go Norweg Erik Rotheim. Przez pierwsze dwadzieścia lat używano aerozolu tylko do perfum, aż do 1949 roku kiedy to Amerykanin Edward Seymour po raz pierwszy użył aerozolu do rozpylania farb.
Stało się to za inspiracją jego żony Bonnie która miała powiedzieć: "Eddie, a o ile prościej byłoby psikać z tego farbę".
