Pochodnia wywodzi się bezpośrednio od łuczywa i stanowi ulepszoną jego formę.
To kawałek drewna, często smolnego, z nakręconymi na końcu pasmami włókien lnianych, bawełnianych lub szmatami nasyconymi olejem, smołą, ropą naftową lub inną substancją łatwopalną.
Używana była już w czasach starożytnych, ogień palącej się pochodni służył do oświetlania sal zamkowych, domów i ulic (np. w Syrii już w VI wieku p.n.e.).
Obecnie pochodnie używane są do iluminacji, np. pochodów.
Przypuszcza się, że z czasem w celu ochrony przed wyschnięciem, dla zapewnienia możliwości późniejszego użycia, zaczęto pochodnie okrywać szczelną warstwą wosku pszczelnego, tworząc tzw. półpochodnię.
Z kolei półpochodnia stanowiła najprawdopodobniej pierwowzór świecy.