Polski przedsiębiorca (1875 - 1945).
Był operatorem filmowym, reżyserem, inżynierem oraz wynalazcą.
Urodził się w Warszawie. Od młodych lat był członkiem Warszawskiego Towarzystwa fotograficznego, a od roku 1893 zaczął eksperymentować z kinematografią.
Jego pierwszym dziełem był pleograf, zbudowany w roku 1894.
Warto tutaj wspomnieć, że stało się to zanim bracia Lumière zgłosili swój patent w roku 1895.
W roku 1899 Prószyński zademonstrował ulepszoną wersję nazwaną bipleograf, gdzie wyświetlane były jednocześnie dwie taśmy, dzięki czemu prawie całkowicie zredukował migotanie przy odtwarzaniu filmu.
Źródłem światła była lampa łukowa.
W roku 1899, skonstruował dla amatorów kamerę-projektor.
Pod koniec 1908 roku Prószyński przenosi się do Paryża, gdzie kolejny jego wynalazek: projektor, został oceniony niezwykle pozytywnie przez francuską Akademię Nauk. Zastosowana w nim migawka trójlistkowa redukująca migotanie jest stosowana w zasadzie po dziś dzień.
Następnym jego wynalazkiem, który powstał w latach 1907-1910 była pierwsza w świecie ręczna filmowa kamera zdjęciowa tzw. aeroskop, która odtąd pozwalała wykonywać zdjęcia filmowe w dowolnym miejscu i czasie, a w dodatku szybko zmieniać miejsca filmowania.
Jego urządzenie znalazło zastosowanie na frontach pierwszej wojny światowej, zdarzało się w związku z tym, że ich operatorzy ginęli - przysporzyło to aeroskopom ponurej nazwy "kamer śmierci".
Jeszcze do roku 1935 kręcono filmy przy ich użyciu, aż do wprowadzenia filmu dźwiękowego.
Trzeba tutaj wspomnieć o kolejnym wynalazku który zapewnił jego twórcy miano pioniera telewizji, a mianowicie tzw. telefot czyli urządzenie służące do przesyłania obrazu na odległość.
Jeszcze jednym jego wynalazkiem o którym warto wiedzieć było oko czyli amatorski aparat filmowy, niewielkie urządzenie do nakręcania jak i wyświetlania filmów amatorskich. Bardzo ciekawie rozwiązał tutaj sposób zapisu na taśmie - z metra taśmy o szerokości 12 centymetrów można było uzyskać około dwudziestu minut projekcji. Klatki filmu miały wymiary zaledwie 5 x 7 milimetrów, rozmieszczone były w rzędach po piętnaście i skanowane od lewej do prawej. Doskonałą ostrość obrazu osiągano dzięki wynalezionej również przez Prószyńskiego żarówce projekcyjnej o mocy 450 watów.
W roku 1943 zaczął pracować nad urządzeniem, które miało nagrywać na dźwiękowej taśmie filmowej teksty książek dla niewidomych - pracy nie dokończył.
Aresztowany w roku 1944, zginął w marcu 1945 roku w obozie koncentracyjnym w Mauthausen.