Gundlach Rudolf

Polski inżynier (1894 - 1957).

Rudolf GundlachBył konstruktorem broni pancernej.
Urodził się w Łodzi, tam uczęszczał do szkoły średniej. W roku 1910 wstąpił na Wydział Mechaniczny na Politechnice Ryskiej.

samochód opancerzony WZ29Wtedy też został członkiem polskiej korporacji akademickiej Welecja.
W roku 1915 Politechnika została ewakuowana z Rygi do Moskwy - tam też kontynuował studia aż do chwili powołania do wojska w 1916 roku.
Po wybuchu rewolucji 1917 roku, zaciągnął się do formacji polskich w Bobrujsku, później przekradł się do Polski i walczył w wojnie 1919-1920.

Po jej ukończeniu, jako wojskowy służby czynnej, został odkomenderowany do ukończenia studiów na Politechnikę Warszawską, gdzie zrobił dyplom inżyniera mechanika w roku 1925.

Przed II wojną światową został szefem wydziału projektów i konstrukcji Biura Badań Technicznych Broni Pancernych.

Jeszcze jako porucznik, w roku 1929 był głównym projektantem samochodu opancerzonego wz29, na bazie podwozia samochodu ciężarowego Ursus A - wyprodukowano ich jedynie 13 sztuk.

Nadzorował również prace nad innymi pojazdami, w tym czołgiem 7TP i prototypem czołgu 10TP.
W latach 1938-39 był też członkiem komitetu redakcyjnego Przeglądu Wojsk Pancernych.

peryskop odwracalnyJego najbardziej znanym wynalazkiem był czołgowy peryskop odwracalny z roku 1934. Dzięki dodatkowej przystawce pryzmatycznej, urządzenie pozwalało na obserwację dookolną (o 360°) bez odwracania głowy obserwatora.

Od roku 1936 peryskop jego pomysłu produkowano we Lwowie.
Szczegóły techniczne udostępniono współpracującej z polskim przemysłem zbrojeniowym firmie brytyjskiej Vickers-Armstrong, która zaczęła go instalować w wytwarzanych przez siebie czołgach.
Za jej pośrednictwem zastosowali go również amerykańscy producenci czołgów, a niebawem wszyscy ich wytwórcy podczas II wojny światowej.
Skopiowany przez ZSRR peryskop znalazł się w wyposażeniu Ludowego Wojska Polskiego jako peryskop obserwacyjny MK-4.

Po kampanii wrześniowej w roku 1939, Gundlach przedostał się przez Rumunię do Francji - tam pozostał przez cały czas wojny. Po wojnie i długim procesie sądowym, w roku 1947 uzyskał z tytułu sprzedaży patentu wysokie wynagrodzenie, co pozwoliło na kupno fermy we Francji pod Paryżem, gdzie pozostał do końca życia.