Urządzenie będące poprzednikiem automatycznej sekretarki telefonicznej.
Pierwszy ipsofon zbudowano w 1943 roku, w szwajcarskiej firmie Buhrle&Co. Był to aparat telefoniczny z dołączonym do niego urządzeniem do automatycznego nagrywania treści połączeń - w nazwie wykorzystano zlepek słów: z łacińskiego ipse - sam, oraz greckie phoné - głos, dźwięk.
Do nagrywania dźwięku, podobnie jak w telegrafonie stosowany był drut stalowy.
Jedną z bardziej zaawansowanych funkcji ipsofonu, była możliwość odsłuchania wiadomości przez właściciela, nawet spoza domu lub biura. W tym celu trzeba było najpierw udowodnić swoją tożsamość, rozpoznając ustaloną wcześniej parę spośród dziesięciu sygnałów podanych przez maszynę.
Rozwiązanie (pomimo sporych rozmiarów i wagi), było popularne do lat 70-tych XX wieku.