Gokart (od go-kart - w tłumaczeniu: jedź wózku), to mały, czterokołowy pojazd silnikowy.
To taki minisamochodzik, służący głównie do wyścigów na torze kartingowym.
Wymyślili go amerykańscy lotnicy pod koniec II wojny światowej, a powodem była... zwykła nuda.
Dla zabicia czasu między lotami bojowymi, żołnierze zabawiali się, urządzając sobie wyścigi pojazdami zbudowanymi z nieużywanych podzespołów i części lotniczych.
Po wojnie do pomysłu powrócono. Pierwsze gokarty miały stalową ramę z rurek i silniki z ogrodowych kosiarek. Po raz pierwszy zademonstrowano pojazd podczas wyścigów samochodowych w Pomona.
Szerokie zainteresowanie gokartami sprawiło, że wkrótce zaczęto je produkować na szerszą skalę. Pierwszym producentem wózków kartingowych był Duffy Livingstone.
Już w roku 1959 w Stanach Zjednoczonych odbyły się pierwsze zawody kartingowe, a w roku 1961 rozegrano pierwsze mistrzostwa świata.
Obecny pojazd ma silnik o pojemności 60-125 cm3 i może osiągać prędkość w granicach 80 km/h. Wyczynowe gokarty osiągają prędkość nawet do 190 km/h, pomimo, że maksymalna pojemność silnika gokartowego na zawodach nie przekracza 125 cm3.
Gokart pozbawiony jest mechanizmu różnicowego, co sprawia, że koła napędowe również na zakręcie kręcą się z tą samą prędkością obrotową. Napęd przenoszony jest za pomocą przekładni łańcuchowej na oś sztywną, podpartą na dwóch lub trzech łożyskach kulkowych. Do kierowania kołami przednimi stosuje się drążki kierownicze i kolumnę z krzywką.
W nowszych konstrukcjach stosowane są również elementy nadwozia w postaci osłony spojlera przedniego, będącego jednocześnie zderzakiem, osłony kolumny kierowniczej, oraz osłon bocznych.
Spotykane czasem w różnych miejscach wakacyjnych pojazdy trzy- lub czterokołowe napędzane siłą mięśni ludzkich, są również określane nazwą gokart.