Polski chemik, wynalazca (1872 - 1939).
Do gimnazjum uczęszczał w Ostrowie Wielkopolskim, Śremie i Krakowie - w Gimnazjum Św. Anny zdał maturę w 1890 roku.
Początkowo studiował chemię na UJ, potem blisko 4 lata na uniwersytecie berlińskim, uzyskując w roku 1894 doktorat z filozofii.
Od roku 1900, zajął się pozyskiwaniem miedzi z góry Miedzianki pod Chęcinami.
Uruchomieniem wytwórni (która dawała ponad 100 kilogramów czystej miedzi dziennie) zapoczątkował hydroelektrometalurgię w Polsce.
Problemy z dostępem do dynamitu (utrudnienia ze strony rządu carskiego), stały się bodźcem do poszukania czegoś innego - po kilkuletnich (lata 1905-1908) próbach wynalazł praktyczny środek wybuchowy, w skład którego wchodził chloran potasowy i nafta; środek ów otrzymał nazwę: miedziankit.
Produkcja rozwijała się szybko, nowy materiał wybuchowy trafiał do kopalń polskich, rosyjskich, niemieckich, a nawet japońskich, amerykańskich i południowoafrykańskich.
Miedziankit znalazł zastosowanie zarówno przy budowie pobliskiej linii kolejowej Kielce - Częstochowa (wykop koło Ludyni), jak i przy wznoszeniu fortyfikacji Władywostoku i budowie kolei transsyberyjskiej.
Prowadził badania nad wzbogaceniem niskoprocentowych rud cynkowych i nad wyzyskaniem odpadów z hut cynkowych, oraz udoskonalił ogniwo galwaniczne (patenty na Akumulator Polski i Abyssus), ostatni także z zastosowaniem do odbiorników radiowych.