Wyrób medyczny przeznaczony do inhalacji, terapii górnych i dolnych dróg oddechowych.
Z kolei inhalacja (wziewanie), to zabieg leczniczy polegający na wdychaniu par wód mineralnych, roztworów leków, lub ich aerozoli - do ich aplikowania stosuje się inhalator (nebulizator).
Słowo inhalator, pojawiło się po raz pierwszy w wydanej w 1778 roku książce angielskiego lekarza Johna Mudge’a, pod tytułem: "A Radical and Expenditious Cure for a recent Catarrhous Cough".
Pierwsze modele inhalatorów skonstruowano w latach 60-tych XIX wieku, we Francji i Anglii.
Początkowo były to bardzo duże urządzenia, składające się z kilku (lub nawet kilkunastu) elementów, wykonanych z blachy cynowej i szkła. 
Ich użycie było dla pacjentów dosyć skomplikowane.
W 1956 roku, Amerykanin Charles G. Thiel i współpracownicy z Riker Laboratories, opracowali pierwszy inhalator ciśnieniowy, który po naciśnięciu przycisku, dostarczał odmierzoną dawkę leku do płuc.
Obecnie inhalator składa się z trzech głównych części, czyli: zbiornika na leki, zaworu dozującego i urządzenia dozującego lek w formie aerozolu.