Wybitny francuski chemik (1743 - 1794).
Był członkiem francuskiej Akademii Nauk i współtwórcą współczesnej chemii.
Przeprowadzając badania i doświadczenia na zwierzętach i ludziach, stwierdził, że przyjęte przez organizm pożywienie ulega spaleniu.
Zużywa się przy tym procesie tlen, oraz wytwarza dwutlenek węgla i wodę, a organizm człowieka uzyskuje w ten sposób niezbędne ilości energii, wyrażanej zazwyczaj w kaloriach.
Jednocześnie w wyniku tego procesu wytwarza się ciepło, którego ilość Lavoisier wspólnie z Laplace'm zmierzył w specjalnie do tego celu skonstruowanym kalorymetrze.
Wspólnie z H. Cavendisch'em udowodnił, że woda jest związkiem chemicznym, składającym się z dwu atomów wodoru i atomu tlenu, oraz niezależnie od M.W. Łomonosowa sformułował zasadę zachowania masy w reakcjach chemicznych.
Eksperymentując m.in. z fosforem, obalił teorię flogistonu (substancja która miała wydzielać się podczas spalania każdej palnej substancji), i udowodnił, że przy spalaniu fosforu odpowiednio do jego masy, zanika dokładnie taka ilość tlenu jaką można później stwierdzić w kwasie fosforowym - tlen wiązał się z fosforem.
W roku 1787 stwierdził, że krzem to pierwiastek.
W roku 1794, w wyniku wyroku Trybunału Rewolucyjnego Republiki Francuskiej, został stracony na gilotynie.