Dalton John

Brytyjski fizyk i chemik (1766 - 1844).

John DaltonBył profesorem uniwersytetu w Oksfordzie.
Już jako 10-latek podjął pracę u człowieka nazwiskiem Elihu, który interesował się nauką. Szybko także zorientował się, że mały John jest bardzo bystry, i zaczął go uczyć matematyki. Postępy w jego nauce były tak ogromne, że już w 12-tym roku życia został kierownikiem szkółki wiejskiej. Uczył dzieci w różnym wieku - najmniejsze trzymając na kolanach - czytania i pisania.

Później został wykładowcą w manchesterskim New College, a następnie wyjechał do Londynu, gdzie zaczął wykładać w Instytucie Królewskim.
Już w wieku 20 lat zaczął interesować się zjawiskami pogodowymi - prowadził specjalny dziennik, w którym po jego śmierci zebrało się ponad 200 tysięcy notatek.
Interesowało go np: jak powstaje rosa - stwierdził, że powstaje ona z wilgoci zawartej w powietrzu, wskutek nagłego obniżenia temperatury, słusznie też sugerował, że zorza polarna, której szczególnie piękną postać widziano w 1787 roku, jest zjawiskiem elektrycznym.

Zajmował się badaniem rozpuszczalności gazów w cieczach, oraz właściwości mieszanin gazów z parą wodną.

W roku 1803, odkrył prawo ciśnień cząstkowych (prawo Daltona). Wykazał, że powietrze jest mieszaniną gazów. Na podstawie analizy składu węglowodorów, tlenków węgla i tlenków azotu ogłosił prawo stosunków wielokrotnych w roku 1804.

Na forum Towarzystwa Literackiego i Filozoficznego, którego był przewodniczącym od roku 1817 do śmierci, przedstawił ponad 100 prac naukowych.

widzisz tutaj liczbę 42?

Największym jego osiągnięciem jest teoria, że materia składa się z atomów. Już starożytni Grecy mieli pewne wyobrażenie o atomach, ale to Dalton był pierwszym nowoczesnym uczonym, który to ogłosił, twierdząc przy tym, że atomy różnych pierwiastków różnią się masą, wielkością i własnościami. Wszystko to zamieścił w rozprawie z roku 1808: New System of Chemical Philosophy.

Jako pierwszy opisał daltonizm (na który sam cierpiał - stąd nazwa schorzenia) w roku 1794. Choroba ta polega na zaburzeniu rozpoznawania barw i występuje głównie u mężczyzn (u około 15%), wyjątkowo u kobiet.

Mogą to być zaburzenia wrodzone, dziedziczne, polegające na nierozpoznawaniu barwy: czerwonej, zielonej, czerwono-zielonej (daltonizm), żółto-niebieskiej, lub nabyte, mogące pojawić się w wyniku uszkodzenia siatkówki lub dróg wzrokowych (oko, nerw czaszkowy II wzrokowy), a także po stosowaniu niektórych leków.