Symbol Ameryki i najbardziej znany obiekt Nowego Jorku - Wolność Opromieniająca Świat.
Statua Wolności skończyła w 2016 roku 130 lat.
Uroczyste otwarcie monumentu miało miejsce 28 października 1886 roku.
Okazją były odbywające się wówczas obchody setnej rocznicy niepodległości Stanów Zjednoczonych i uchwalenia Deklaracji Niepodległości.
Liczący 46,5 metra posąg stojący na równie wysokim cokole, ustawiono na gwiezdnokształtnym forcie Wood, na Wyspie Wolności (Ellis Island) u ujścia rzeki Hudson, i odtąd wita pasażerów statków wpływających do nowojorskiego portu.
Przedstawia on kobietę w charakterystycznej koronie na głowie, z płonącą pochodnią w prawej dłoni i tablicą, z wyrytą datą uzyskania niepodległości - JULY IV MDCCLXXVI (4 lipca 1776) - w lewej. U jej stóp leżą pęknięte kajdany tyranii.
We wnętrzu, zbrojonym żelaznym stelażem, znajdują się dwa ciągi spiralnych schodów, z których każdy liczy 168 stopni, prowadzących na taras widokowy znajdujący się w koronie. Korona ta, złożona z siedmiu promieni, symbolizuje wolność rozprzestrzeniającą się z siedmiu mórz na siedem kontynentów.
25 znajdujących się między promieniami okien umożliwiało podziwianie panoramy nowojorskiego portu. Niestety, z powodu zamachów z 11 września 2001 roku, taras widokowy został zamknięty dla zwiedzających.
Charakterystyczny, zielonkawy kolor pomnika, to nie zasługa farby, ale patyny powstałej na wykonanej z miedzi postaci.
Ważący 229 ton monument, zaprojektowany został przez pochodzącego z Alzacji Frédérica Auguste’a Bartholdiego - na koncepcję pomnika wyraźny wpływ wywarł słynny obraz francuskiego malarza epoki romantyzmu Eugene Delacroix: Wolność wiodąca lud na barykady.
Za konstrukcję odpowiadał Gustaw Eiffel - ten sam, który później zbudował w Paryżu słynną wieżę, natomiast amerykański architekt Richard Morris Hunt był odpowiedzialny za postument, który wzniesiono w ciągu dwóch lat.
Pomnik wykonano we Francji i przekazano uroczyście w Paryżu amerykańskiemu ambasadorowi 4 lipca 1884 roku jako dar dla narodu amerykańskiego, a następnie rozebrano na części i w takiej postaci (podzielony na 350 kawałków), wysłano statkiem za ocean.
Po zmontowaniu, oficjalnego odsłonięcia dokonał ówczesny prezydent USA Grover Cleveland. Obiekt w 1984 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Niektóre wymiary posągu:
Wysokość liczona od ziemi - 92,99 metra;
Długość prawej ręki trzymającej pochodnię – 12,8 metra;
Długość dłoni – 5 metrów;
Długość palca wskazującego – 2,44 metra;
Wysokość głowy – 5,26 metra;
Szerokość w pasie – 10,67 metra;
Długość trzymanej w lewej ręce tabliczki z napisem: "4 lipca 1776 Dzień Niepodległości Ameryki" – 7,19 metra;
Szerokość tabliczki – 4,14 metra;
Grubość tabliczki – 0,61 metra;
Masa tabliczki – 31 ton.