Pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 21, należący do grupy skandowców, symbol - Sc.
Pomimo, że jest rzadko spotykany na Ziemi (stanowi jedynie 0,0022 % masy skorupy ziemskiej) i występuje w dużym rozproszeniu w skorupie ziemskiej, to zanim został odkryty, jego istnienie przewidział wcześniej Dymitr Mendelejew.
Ten srebrzysty, aktywny chemicznie metal przejściowy, został odkryty dziesięć lat po opublikowaniu układu okresowego pierwiastków, w roku 1879, przez szwedzkiego chemika Larsa Fredrika Nilsona, w Uppsali, w Szwecji.
Przez przypadek odkrył on ślady skandu w badanych spektroskopowo próbkach minerałów i na cześć swojej ojczyzny - Skandynawii, nazwał swoje odkrycie skandem.
Metaliczny skand został otrzymany po raz pierwszy dopiero w roku 1937 w wyniku elektrolizy stopionej mieszaniny potasu, litu i chlorku skandu.
Czysty skand metaliczny otrzymano dopiero w roku 1960.
Jedynym istniejącym na ziemi minerałem bogatym w skand, jest tortweityt, występujący w Norwegii.
To niezwykle potrzebny pierwiastek.
Lekki i odporny na korozję, stał się cennym materiałem dla przemysłu lotniczego - wchodzi w skład stopów metali wykorzystywanych do budowy samolotów.
Jako dodatek do glinu, tworzy jeden z najbardziej trwałych i lekkich stopów aluminium, wykorzystywanych w konstrukcjach ultralekkich rowerów.
Robi się z niego anteny telefonów komórkowych.