Znakomity konstruktor (1886 - 1943).
Jeden z najwybitniejszych inżynierów Polski międzywojennej. Urodził się w Krakowie, po ukończeniu w roku 1908 wydziału inżynierii Politechniki Lwowskiej pracował naukowo.
Następnie został wysłany przez Krakowską Akademię Umiejętności za granicę dla dalszych studiów. Studiował w Niemczech, potem również w Francji, Anglii i w Stanach Zjednoczonych. Drogę powrotną odbył przez Hawaje, Japonię, Koreę, Chiny, Mandżurię i Syberię.
Lata I wojny światowej spędził w Kijowie.
W roku 1918 powrócił do kraju. Od 1921 roku na Politechnice Lwowskiej wykładał zasady budowy mostów, a od 1934 budownictwo na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Opublikował ponad 150 prac naukowych, był redaktorem naczelnym Podręcznika Inżynierskiego.
W roku 1928 opracował dla Ministerstwa Robót Publicznych pierwsze na świecie przepisy dotyczące spawania konstrukcji stalowych, które stały się wzorem dla odpowiednich przepisów w innych krajach.
Obok pracy naukowej zajmował się praktyczną działalnością inżynierską, projektując i dokonując montażu wielu poważnych konstrukcji stalowych. Jego prace miały charakter pionierski w skali światowej.
Do najbardziej znanych, należy konstrukcja gmachu Towarzystwa Prudential w Warszawie ukończona w 1932 roku, oraz pierwszy w Europie most spawany na rzece Słudwi pod Łowiczem.
Most ma 27 metrów rozpiętości i waży 59 ton.
Dzięki zastosowaniu spawania zaoszczędzono znaczną ilość stali, ponieważ tych samych rozmiarów most nitowany ważyłby 70 ton, poza tym znacznie skrócono czas pracy przy jego budowie, co w konsekwencji przekonało innych do szerokiego zastosowania techniki spawania w budownictwie na całym świecie.