Polski fizyk, profesor UW (1883 - 1953).
Organizator i kierownik Zakładu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego.
Urodził się w Młynowie. Po ukończeniu gimnazjum zamierzał zostać inżynierem-elektrykiem, ale ze względów finansowych przez dwa lata nie mógł podjąć studiów.
W końcu wyjechał do Liege, i tam w trakcie studiów postanowił zmienić kierunek i całkowicie poświęcić się fizyce. Po ukończeniu studiów, w roku 1910 otrzymał stopień doktora i rozpoczął wykłady na Ecole Polytechnique.
Wrócił do kraju w roku 1919, i objął katedrę fizyki doświadczalnej na Uniwersytecie Warszawskim.
Jego ogromną zasługą było stworzenie (praktycznie od podstaw) warszawskiej szkoły fizyki doświadczalnej, w której rozwijano wszystkie kierunki badań i z której wyszło kilkudziesięciu późniejszych profesorów fizyki wyższych uczelni.
Kierowany przez niego Zakład Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego należał do przodujących ośrodków badań fizycznych w Europie.
Prace doświadczalne prowadził głównie nad zjawiskiem fotoluminescencji, zjawiskiem Ramana, zastosowaniami promieni X do analizy strukturalnej i badania zawartości ciał promieniotwórczych w minerałach.
Był autorem znanego podręcznika: Fizyka Doświadczalna.
Skonstruował pierwsze lampy fluoroscencyjne (świetlówki).