Zazwyczaj drewniana, dekoracyjna okładzina, która może pokrywać całą powierzchnię ściany.
Czasem używa się jej do pokrycia sufitu, albo tylko części ściany - tzw. boazeria angielska.
Nazwa pochodzi od francuskiego boiserie - obłożenie drewnem.
Sporadycznie znana już była w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu, stosowano ją wtedy głównie w pałacach i willach arystokracji.
Na północy Europy znana od XIII wieku, stosowana w gotyku, renesansie, klasycyzmie, ale również współcześnie.
W renesansie boazeria stała się ważnym elementem dekoracji, zarówno w domach świeckich, jak w kościołach czy klasztorach.
Zaczęto zestawiać różne gatunki drewna - tzw. intarsja, wykorzystując przy tym różnice kolorów i wzorów drewna.
W XVIII wieku, we Francji, boazeria jako dekoracyjna konstrukcja przyścienna zdobiła pałac w Wersalu, dodatkowo pokrywano ją polichromią, lakierowano lub złocono, zdobiono również ornamentami czy rzeźbą figuralną (snycerka).
W architekturze współczesnej termin boazeria (najczęściej wykonywanej z sosny lub świerku) odnosi się także do pokrywających ściany listew z różnych materiałów, oprócz drewna także z PCW, korka, czy okładziny MDF z fornirem.