Szwedzki wynalazca (1833 - 1896).
Był przemysłowcem i autorem 355 patentów.
Wynalazł m. in. dynamit, balistyt (pierwszy z serii prochów bezdymnych), skonstruował tzw. zapalnik (detonator) Nobla.
Za swoje osiągnięcia Nobel został wybrany członkiem Instytutu Królewskiego w Londynie, Towarzystwa Inżynierów Cywilnych w Paryżu i Szwedzkiej Królewskiej AN w Sztokholmie, a także otrzymał doktorat honoris causa uniwersytetu w Uppsali.
Zgodnie z jego testamentem, odsetki od pozostawionego przez Nobla majątku (9,2 mln ówczesnych dolarów USA) są corocznie rozdzielane w formie Nagrody Nobla.
Pierwsza uroczystość wręczenia tej nagrody odbyła się w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie w roku 1901. Pokojową Nagrodę Nobla otrzymali wtedy Jean Henri Dunant, założyciel Czerwonego Krzyża i Frédéric Passy.
Od 1902 nagrody są wręczane przez króla Szwecji. Uroczystość odbywa się zawsze 10 grudnia.
Wynalezienie dynamitu.
Alfred Nobel otrzymał dynamit po raz pierwszy z nitrogliceryny (75%) i ziemi okrzemkowej (25%).
Dynamity to materiały wybuchowe plastyczne, otrzymywane z nitrogliceryny i innych ciekłych azotanów alkoholi organicznych (nitroglikol, dinitroglikol) z dodatkiem nośników tlenu, mączki drzewnej, bawełny kolodionowej.
Mają właściwości kruszące, są wrażliwe na uderzenia, tarcie, podwyższoną temperaturę i znajdują zastosowanie w górnictwie do robót strzałowych.
