Kłódka urządzenie służące do spinania ze sobą elementów (skobli i wrzeciądzy).
Klasyfikowana jest jako okucie budowlane zamykające.
Czas i miejsce powstania pierwszych kłódek tonie w mrokach dziejów.
Kiedy trzeba było coś zamknąć, zabezpieczyć przed np. kradzieżą, a zamek drzwiowy nie dawał się zastosować, w różnych krajach pojawiać się zaczęły różne pomysły: od skobli, pieczęci, aż po kłódki. Te ostatnie przybierały różne kształty i można je było otworzyć nie tylko przy pomocy klucza. Używano ich z pewnością już w średniowieczu, służyły do zamykania ludzi za karę w dybach.
To urządzenie służące do spinania ze sobą elementów zamykających drzwi, pokrywy pojemników i inne ruchome przegrody, składa się zazwyczaj z obudowy, w której mieści się mechanizm oraz ruchomego pałąka, który otwiera i zamyka obręcz, jaką tworzy kłódka.
Otwieranie kłódki odbywa się za pomocą klucza lub zamka szyfrowego, zamykanie może odbywać się na zatrzask, lub z użyciem klucza.
Niektóre z mechanizmów były bardzo skomplikowane - bywały i takie konstrukcje, gdzie żeby można było użyć klucza, trzeba było znać odpowiednie hasło, które po ustawieniu na tarczach kłódki pozwoliło dopiero otworzyć bramkę zasłaniającą otwór na klucz.
Ostatnio modne było zapinanie kłódek na mostach jako symbol miłości dwojga ludzi.
Historia kłódek miłości zaczęła się we Florencji. To tam uczniowie szkoły Sanita in Costa San Giorgio zabierali kłódki ze swoich szafek szkolnych i wieszali je z wyznaniami miłosnymi na moście Ponte Vecchio. Okazało się jednak, że nadmiar kłódek (ich łączny ciężar) może zagrozić konstrukcji, na której są zapinane.
