Telewizja

Dziedzina telekomunikacji, przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość.

Pierwsze, mało jeszcze realne projekty telewizji pochodzą z drugiej połowy XIX wieku. Autorem jednego z nich był Polak, Julian Ochorowicz, który w 1877 roku sformułował w trzech punktach zasady wynalazku:

  1) znaleźć sposób równoważnej zamiany promieni światła na prądy elektryczne,
  2) znaleźć sposób przesyłania do drugiej stacji wszystkich tych prądów, bez naruszenia ich układu,
  3) znaleźć sposób ponownej zamiany prądów elektrycznych na układ promieni świetlnych.

Krokiem w kierunku realizacji tych zasad, było zbudowanie w 1884 roku przez Niemca Paula G. Nipkowa urządzenia do mechanicznej analizy i syntezy obrazu, tzw. tarczy Nipkowa. Znalazła ona zastosowanie we wczesnych systemach telewizji, m.in. w systemie Szkota Johna L. Bairda, któremu w 1924 roku udało się skonstruować aparaturę przekazującą zarysy przedmiotów.

Już w następnym roku w czerwcu, Baird dokonał pierwszej próby z przekazaniem na odległość obrazu ruchomego obiektu - był nim wiatrak, a później w październiku po raz pierwszy w telewizji poruszającego się człowieka.
W tym samym miesiącu 1925 roku, po raz pierwszy telewizja pokazała ludzką twarz na ekranie o wymiarach 8 x 4 cm. Przed kamerą wystąpił 15-letni goniec William Taynton. Za ten historyczny występ przed kamerą otrzymał honorarium w wysokości 2 szylingów i 6 pensów.
27 stycznia 1926 roku wyemitowano pierwszy "program" telewizyjny.

W 1928 roku rozpoczęła w Wielkiej Brytanii pracę pierwsza eksperymentalna telewizyjna stacja nadawcza, program nadawano trzy razy w tygodniu, a obraz składał się zaledwie z 24 linii telewizyjnych. We wrześniu 1929 roku z Londynu nadano pierwszą audycję telewizyjną (za pomocą nadajnika BBC). Dopiero jednak 14 marca 1931 roku po raz pierwszy zademonstrowano telewizję szerokiej publiczności.

Po ośmiu latach prób, 2 XI 1936 roku, Wielka Brytania jako pierwszy kraj na świecie rozpoczęła nadawanie stałego programu telewizyjnego.

Równolegle z pracami Bairda prowadzono poszukiwania możliwości przekazywania obrazu na drodze całkowicie elektronicznej. Doniosłe znaczenie dla rozwoju tego kierunku badań, miało zbudowanie w 1907 roku przez rosyjskiego fizyka Borisa Rosinga lampy obrazowej (kineskopu), a potem zbudowanie w 1930 roku przez pracującego w Stanach Zjednoczonych Vladimira Zworykina lampy analizującej (ikonoskopu). Swój wynalazek Zworykin opatentował dopiero 10 lat później.

Ostatecznie zwyciężył system elektroniczny jako doskonalszy.

W Polsce tym systemem przeprowadzono próby telewizyjne już w 1939 roku. Stały program telewizyjny jest u nas nadawany od 1 maja 1956 roku - inauguracyjna emisja polskiej telewizji nastąpiła 25 października 1952 roku, audycja trwała pół godziny. Program można było obejrzeć na 24 telewizorach marki Leningrad, sprowadzonych ze Związku Radzieckiego.
Pierwsi polscy telewidzowie obserwowali obraz na niewielkim ekranie o rozmiarach 13,5 x 18 cm.

16 marca 1971 roku, Telewizja Polska wyemitowała pierwszy kolorowy program. Audycje w kolorze nadawane były początkowo raz w tygodniu, a od 6 grudnia 1971 roku - codziennie.

Kiedy 27 lat wcześniej odbył się pierwszy światowy pokaz, który przeprowadził Szkot John Logie Baird, z trudem dało się na nim rozpoznać twarz. Obecnie tradycyjną telewizję analogową zastąpił przekaz cyfrowy. Zapewnia on dużo wyższą jakość obrazu i dźwięku, a także większą odporność na zakłócenia i szumy. Ponadto w jednej wiązce transmitowanej przez satelitę, można zmieścić kilkadziesiąt programów, tak, że każdy widz za pomocą pilota może komponować swój program według potrzeb i nastroju.

24 kwietnia 1962 roku - po raz pierwszy sygnał telewizyjny przekazano za pomocą satelity.


Ciekawostka:

  Wiceprezes wytwórni filmowej 20th Century Fox, Darryl Francis Zanuck, w roku 1946 powiedział: "telewizja nie przetrwa na rynku dłużej niż pół roku. Ludzie wkrótce się zmęczą wpatrywaniem się co noc w to pudło ze sklejki".


  Zobacz jak działa telewizor z 1950 roku: