Statek wodny posiadający dwa połączone na sztywno kadłuby, umieszczone równolegle do siebie.
Może być napędzany zarówno jednostką silnikową, jak i żaglami lub wiosłami.
Pierwszymi łodziami z jednym kadłubem głównym i bocznym pływakiem, posługiwali się tubylcy zasiedlający wyspy Oceanu Spokojnego i Indyjskiego - to tam właśnie po raz pierwszy Europejczycy mogli docenić ich szybkość i zwrotność.
Pierwszym, który opisał te łodzie, był Antonio Pigafetta - kronikarz Magellana.
Współczesne konstrukcje katamaranów powstały na skutek powiększenia bocznego pływaka, oraz zespolenia go na stałe z kadłubem głównym.
W Europie pierwszy katamaran (inna nazwa: dwukadłubowiec), o nazwie "Experyment" został zwodowany w stolicy Irlandii Dublinie, w grudniu 1662 roku.
Była to konstrukcja autorstwa Williama Petty'ego, członka-założyciela Royal Society. Połączone ze sobą dwa cylindry o długości 4,5 metra stanowiły kadłub. Jacht wyposażony był w dwa maszty i ożaglowanie o powierzchni 55 m2.
Rok później (w styczniu), katamaran wygrał pierwsze otwarte regaty, w lipcu prześcignął dubliński statek pocztowy podczas pierwszych morskich zawodów Dublin-Holyhead. Podobno Karol II, zapalony żeglarz, uważał "Experyment" za jeden wielki żart, ale mimo to, nie przyjął wyzwania sir Williama Petty'ego.
W 1877 roku zbudowano pierwszy katamaran w Stanach Zjednoczonych (projektantem był Nathanael Herreshoff).
Początkowo były to niewielkie jednostki pływające, dopiero w roku 1947 Woodbridge Brown i Alfred Kumalea zaprojektowali, oraz zbudowali pierwszy współczesny oceaniczny katamaran kabinowy - Manu Kai.
Pierwszym, który w ciągu 3 lat opłynął świat dookoła katamaranem Rehu Maona, był David Lewis wraz ze swoją rodziną. Wspólnie w tym czasie przepłynęli 41 tysięcy mil morskich.
W 1976 roku Rodney Marck zaprojektował dwukadłubową klasę olimpijską - Tornado.