Celuloza

Błonnik - składnik ścian komórkowych roślin. Nadaje sztywność i kształt roślinom.

W niemal czystej postaci występuje w bawełnie, włóknach lnujuty i konopi.

Ma biały kolor, jest odporna chemicznie i mechanicznie - nierozpuszczalna w wodzie, kwasach, alkilach.
Stanowi cenny surowiec. Nieprzetworzona, jako składnik drewna, jest jednym z pierwszych materiałów stosowanych przez człowieka.

Przetworzona mechanicznie jest głównym składnikiem papieru i tektury. Wreszcie przekształcona chemicznie, wchodzi w skład różnych produktów chemii przemysłowej.

Przykładowo z octanu celulozy produkowano niegdyś płyty gramofonowe.

Po raz pierwszy otrzymał celulozę właśnie z drewna, w roku 1840, francuski chemik Anselme Payen.
26 lat później, Amerykanin Benjamin Chew Tilghman opracował metodę na wytwarzanie celulozy siarczynowej, która używana jest przede wszystkim na papier do pisania i drukowania.

Obecnie jest surowcem wykorzystywanym głównie w przemyśle włókienniczym i papierniczym. Jest też substancją wyjściową do otrzymywania wielu surowców chemicznych, np. nitrocelulozy służącej do wyrobu tworzyw sztucznych i materiałów wybuchowych oraz acetylocelulozy, z której wyrabia się tworzywa sztuczne i sztuczny jedwab.

Pochodne celulozy (etery i estry) są stosowane jako włókna, kleje, lakiery, zagęszczacze, proch bezdymny, błony fotograficzne, izolacje ociepleniowe, itp.